Pierwsza wizyta u psychologa dla wielu osób stanowi źródło stresu. Z reguły boimy się tego co jest nowe i nieznane. Dlatego, im więcej informacji rodzice zdobędą przed spotkaniem ze specjalistą, tym będą spokojniejsi i lepiej przygotowani do rozmowy. Samo podjęcie decyzji o potrzebie konsultacji z psychologiem może być bardzo obciążające, dlatego warto wcześniej zaopatrzyć się w niezbędne informacje, redukując tym samym swoje obawy.

Z konsultacji można skorzystać w prawie każdym przedszkolu, szkole, w każdej poradni psychologiczno-pedagogicznej, w poradniach zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży, na oddziałach psychiatrycznych dla dzieci i młodzieży, a także w prywatnych gabinetach psychologicznych. Co ważne, konsultacja w poradni psychologiczno-pedagogicznej nie wymaga skierowania i jest bezpłatna, wystarczy się tylko zgłosić i umówić na spotkanie (nie dotyczy to poradni niepublicznych). Warto wiedzieć, że nie ma ustalonej dolnej granicy wieku, kiedy można udać się do psychologa. Dlatego, jeśli w zachowaniu dziecka jest coś, co niepokoi rodziców mogą na wizytę udać się nawet z kilkumiesięcznym maluchem. O tym, kiedy warto udać się do psychologa możesz przeczytać TUTAJ. Na spotkaniu rodzice na pewno dowiedzą się od psychologa, jak powinien przebiegać prawidłowy rozwój, jakie odruchy i zachowania mogą występować na każdym z etapów. Wiedza o fazach rozwoju z pewnością pozwoli dostosować rodzicom oczekiwania do indywidualnych możliwości dziecka.

Ilość spotkań z psychologiem jest zależna od tego z czym przyjdą rodzice, dlatego może zakończyć się jedną wizytą w formie poradnictwa, ale może zdarzyć się tak, że po zebranym wywiadzie, koniecznym będzie indywidualne spotkanie z dzieckiem, wykonanie testów psychologicznych lub obserwacja w środowisku rówieśniczym. Wtedy psycholog jest obecny podczas zabaw w żłobku lub przedszkolu, co pozwala mu w naturalnych warunkach ocenić zachowanie i zaoferować szybką oraz adekwatną pomoc. Podczas umawiania pierwszego spotkania warto zapytać, czy koniecznym będzie przyjście z dzieckiem, czy rodzice mają stawić się sami. Specjaliści mają w tej kwestii różne preferencje.

Na pierwszej lub jednej z wstępnych wizyt psycholog może zadawać szczegółowe pytania na temat początkowych miesięcy życia dziecka. Jest to czas kiedy zachodzą największe zmiany rozwojowe w życiu każdego człowieka, stąd też ma to ogromny wpływ na późniejsze jego funkcjonowanie. Z uwagi na to, mogą pojawić się pytania na temat przebiegu ciąży, porodu, tego jak kształtował się rozwój motoryczny dziecka, to znaczy w jakim czasie zaczęło siadać, raczkować, chodzić, jak przebiegał rozwój mowy, czy występowały hospitalizacje, wypadki, jak kształtował się proces socjalizacji (to znaczy jak wyglądają relacje dziecka z rówieśnikami, rodzeństwem). Na pewno padnie pytanie o zażywane lekarstwa, w celu wykluczenia niektórych reakcji jako skutki uboczne. Warto w tym miejscu podkreślić, że psycholog nie jest lekarzem i nie zajmuje się prowadzeniem leczenia farmakologicznego. Kiedy do psychologa zgłaszają się rodzice z dzieckiem kilku- lub kilkunastoletnim, niewykluczone, że mogą nie pamiętać wszystkich okoliczności z początkowych lat swojego potomstwa, dlatego warto przed wizytą przypomnieć sobie takie informacje, prześledzić historię życia dziecka od najmłodszych lat, a także zabrać ze sobą dokumentację medyczną, wcześniejsze orzeczenia, opinie jeśli takie posiadają. Można sporządzić sobie notatki z najważniejszymi informacjami, tak aby podczas wizyty o wszystkim pamiętać. Jeśli pojawią się jakiekolwiek wątpliwości lub pytania, rodzic nie powinien czuć oporu by zadać je psychologowi.

W zależności od rozpoznania psycholog może pokierować rodziców wraz z z dzieckiem do innego specjalisty np. do logopedy, psychiatry, psychoterapeuty (tutaj również istotna uwaga: nie każdy psycholog jest psychoterapeutą- psycholodzy, którzy prowadzą psychoterapię posiadają certyfikat wybranego nurtu, bądź są w trakcie zdobywania certyfikatu). Jeśli pierwsze spotkanie będzie wstępem do cyklu wizyt, powinna zostać również określona ich częstotliwość oraz wyznaczone cele do osiągnięcia.

Kiedy wykorzystywano kwestionariusze psychologiczne w kontakcie z dzieckiem, zebrane wnioski powinny być omówione z rodzicami, a także zaproponowane zalecenia, najlepiej zarówno w formie papierowej, jak i ustnej. Jest to niezmiernie ważny element konsultacji, ponieważ samo postawienie diagnozy ma wartość tylko informacyjną, a przecież nie po to rodzice zgłaszają się do psychologa. Prawdopodobnie ich głównym celem jest uzyskanie informacji co powinni zrobić, jak się zachować w danym momencie, jak reagować w przyszłości, zrozumieć zachowania dziecka lub wiedzieć, gdzie się udać w przypadku kiedy kompetencje psychologa nie wystarczą.